Lasiodora prahybana  (Mello – Leatio 1917)

Na wolności żyje w Brazylii. Zamieszkuje suche tereny w lasach i na stepach, gdzie znajduje kryjówki. Został opisany w 1912 roku przez Mello-Leitao. Angielska nazwa tego pająka to Brazilian Salmon Pink Bird Eater. 

Ptaszniki te są zaliczane do największych na świecie, osiągają z rozpostartymi kończynami wielkość ponad 20 cm, do 30cm, z tym, że dorosłe samce mają wielkość ciała około 7 cm, a samice dorastają do 10 cm.

Z racji swej wielkości potrzebują dużego terrarium - 40/40/30 cm (dł./szer./wys.). Podłożem może być torf kwaśny lub substrat kokosowy. Do wyposażenia terrarium należy: miseczka z wodą, która pomoże utrzymać wilgoć i kawałek kory, który posłuży za kryjówkę. Optymalna temperatura dla tego gatunku to 24-26 stopni,z spadkiem w nocy do około 20 stopni, a wilgotność powinna wynosić około 70%.

Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Około 8-miesięczne osobniki mają już ubarwienie ptaszników dorosłych, to znaczy są czarne z jaśniejszymi, długimi włoskami. Kilkuletnie pająki mają na odnóżach (na rzepkach) słabo widoczne szare paski. Nie ma różnic w ubarwieniu samca i samicy. Dojrzałe samce są mniejsze i smuklejsze, mają dłuższe odnóża. Na nogogłaszczkach mają narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej parze odnóży krocznych haczyki. Spotkałam kilka osobników Lasiodora parahybana o ubarwieniu rudym. Jeżeli spotkacie się z takim ubarwieniem, oznacza to, że najprawdopodobniej pająki nie miały w swoich pojemnikach żadnej kryjówki, natomiast były wystawione na działanie silnego światła. Jednak nie należy się tym martwić, po zrzuceniu wylinki ptaszniki powracają do czarnej barwy.

Młode pajączki karmimy mącznikami i małymi świerszczami, większe osobniki radzą sobie z większymi myszami.

Rozmnażanie nie jest zbyt trudne. Przed kopulacją należy oba ptaszniki dobrze nakarmić. Samice czasami atakują swoich partnerów – są takie, które mają na koncie co najmniej kilku niedoszłych partnerów. Po około 2-3 miesiącach samica wytwarza kokon, w którym znajduje się duża liczba jajeczek. Lasiodory składają ponad 1000 jaj. Ale, oczywiście, nie dzieje się tak za każdym razem. Zdarzają się kokony, w których jest do 500 jajeczek. Starsze, kilkunastoletnie samice potrafią złożyć ich około 1400-2000 sztuk. Pierwsze stadium larwalne przebiega w kokonie. Nimfy stają się pajączkami nierzadko aż po 2 miesiącach. W stosunku do swoich „dorosłych” rozmiarów są niezmiernie malutkie. Przy wysokich temperaturach rosną szybciej, natomiast przy niższych wolniej. Samce dojrzewają po około 2 latach, samice kilka miesięcy później. Samice są długowieczne, często żyją ponad 20 lat.

Jegrek